ਯਾਰ ਤਾਂ ਅਣਮੁੱਲੇ ਨੇ,…….ਪਰ ਮਾਂ ਪਉਿ?

ਦੋਸਤੋ,ਸਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਇੱਕ ਮੌਸਮ ਦੀ ਤਰਾਂ ਹੈ।ਜੋ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਬਦਲਦੀ ਰਹੰਿਦੀ ਹੈ।ਜਾਂ ਕਹ ਿਲਈਏ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਦੀ ਤਰਾਂ ਹੈ।ਜਵੇਂ ਰੁੱਖ ਤੋਂ  à¨ªà©±à¨¤à¨à¨¡à¨¼ ਵੱਿਚ ਪੱਤੇ ਝਡ਼ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵੱਿਚ ਉਸੇ ਰੁੱਖ ਤੇ ਫਰਿ ਪੱਤੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਹੀ ਸਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਬਦਲਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।ਸਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਲਾਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਸੇ ਸਫਰ ਵੱਿਚ ਕੁੱਝ ਪਲ ਲਈ ਕਸੇ ਮੁਸਾਫਰਿ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਸੋ ਸਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਦੋਸਤ ਮੱਿਤਰ ਬਣਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਟੁੱਟਦੇ ਨੇ,ਪਰ ਸਾਡੀ ਪੂਰੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਕੋਈ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਹੀ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ,ਕਸੇ ਜਰੂਰਤ ਤੇ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੰਿਦਾ ਹੈ।ਪਰ ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਤਾਂ ਕਸੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਤੇ ਵਸ਼ਿਵਾਸ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਗਆਿ ਹੈ।ਵੈਸੇ ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਗੀਤਾਂ ਵੱਿਚ ਯਾਰਾ-ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਚੇਤੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਪਹਲੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵੱਿਚ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸੱਜੀ-ਖੱਬੀ ਬਾਂਹ ਵੀ ਕਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਜੰਿਨਾਂ ਮੱਿਤਰਾਂ ਵੱਿਚ ਆਪਸੀ ਪਆਿਰ ਜਆਿਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਭਰਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।ਆਪਸ ਵੱਿਚ ਪੱਗਡ਼ੀ ਵਟਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ।ਜੰਿਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਗ-ਵੱਟ ਭਰਾ ਕਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਪਰ ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਤਾਂ ਸੱਚੀ ਯਾਰੀ ਦੋਸਤੀ ਕਤੇ ਹੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਲਿਦੀ ਹੈ।ਬਸ ਹੁਣ ਤਾਂ ਯਾਰੀ ਦੋਸਤੀ ਸਰਿਫ ਇੱਕ ਮਤਲਬ ਤੱਕ ਹੀ ਰਹ ਿਗਈ ਹੈ।ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਸੇ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਹੈ,ਤਾਕਤ ਹੈ,ਨਾਮ ਹੈ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹਰ ਕੋਈ ਨਾਲ ਰਹੰਿਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਰਹੰਿਦਾ ਉਦੋਂ ਸਭ ਸਾਥ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।ਉਸ ਵਕਤ ਸਰਿਫ ਉਹ ਦੋਸਤ ਹੀ ਨਾਲ ਰਹੰਿਦਾ ਹੈ ਜਸਿ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਪਰ ਜੰਿਦਗੀ ਹੈ ਹੀ ਔਕਡ਼ਾਂ-ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ।ਸੁੱਖ ਵੱਿਚ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਸਾਥ ਦੇਵੇਗਾ।ਪਰ ਦੁੱਖ ਵੱਿਚ ਚਾਹੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸਾਥ ਨਾ ਦੇਵੇ ਪਰ ਮਾਂ-ਪਉਿ ਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਵੱਿਚ ਸਾਥ ਦੰਿਦੇ ਨੇ।ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਭਾਰੀ ਮੁਸੀਬਤ ਕਉਿਂ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਚਾਹੇ ਦੋਸਤ ਜੰਿਨਾਂ ਮਰਜੀ ਕਰੀਬ ਹੋਵੇ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਜੀਆਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਨਹੀ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਸਕਦਾ।ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਸਦਾ ਨਾਲ ਰਹਣਿ ਵਾਲੇ ਸਾਡੇ ਇੱਕ ਮਾਂ ਪਉਿ ਹੀ ਨੇ।ਅੱਜ ਦੇ ਜਮਾਨੇ ਦੇ ਵੱਿਚ ਬਹੁਤੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਯਾਰਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਮਸਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਤੋ ਪੈਸੇ ਮੰਗਦੇ ਨੇ।ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦੇ ਨੇ।ਵਦੇਸ਼ਾ ਵੱਿਚ ਕਈ ਬੱਚੇ 16 ਸਾਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਲੱਗ ਹੋ ਜਾਦੇ ਨੇ ਜਵੇਂ ਕ ਿਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੰਿਦਗੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇ।ਕਹੰਿਦੇ ਨੇ ਕ ਿਅਸੀਂ ਹੁਣ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਆਪ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।ਹੁਣ ਤਾਂ ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁਡ਼ੀਆ ਵਆਿਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਕਰੋਣ ਲੱਗ ਗਏ ਹਨ।ਜੇ ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੱਿਤਰ ਸੱਜਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰਾਇ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਲਦੀ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਨੇ।ਪਰ ਘਰ ਦਆਿਂ ਦੀ ਦੱਿਤੀ ਰਾਇ ਅੱਜ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵੱਿਚ ਕੋਈ ਹੀ ਬੱਚਾ ਮੰਨਦਾ ਹੈ।ਜ਼ਆਿਦਾ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਮਨ ਮਰਜੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਜ਼ਆਿਦਾ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਕੋਲ ਕਸੇ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਵਸਤੂ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਨਾਲ ਜਦਿ ਕਰਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਮਾਂ ਪਉਿ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜਾ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦੰਿਦੇ ਨੇ ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਦੇਰ ਪਾ ਕੇ ਲੈ ਦੇਣ ਨੂੰ ਕਹੰਿਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਨਰਾਜ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਪਉਿ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਦਸਾ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਜੱਿਦ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।ਪਰ ਦੋਸਤੋ,ਆਖਰਿ ਚੰਗਾ ਬੱਚਾ ਉਹ ਹੀ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਪਉਿ ਦਾ ਸਤਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਵੱਿਚ ਸਾਡੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਪਹਲੇ ਦੋਸਤ ਮਾਂ ਪਉਿ ਹੀ ਹਨ।ਮਾਂ ਪਉਿ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚਆਿ ਨੂੰ ਪਾਲ-ਪੋਸ ਕੇ ਵੱਡਾ ਕਰ ਕੇ ਪਡ਼੍ਹਾ-ਲਖਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਡ਼ਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।ਇੱਕ ਮਾਪੇ ਜੋ ਚਾਰ ਬੱਚੇ ਪਾਲ ਸਕਦੇ ਨੇ,ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਹ ਿਸਕਦੇ ਨੇ,ਕੀ ਉਹ ਚਾਰ ਬੱਚੇ ਮੱਿਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਪਉਿ ਨੂੰ ਨਹੀ ਸੰਭਾਲ ਸਕਦੇ? ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਮ ਹੀ ਸੁਣਦੇ ਹੋਵੋਗੇ ਕ ਿਉਸ ਨੇ ਇੰਨੇ ਬੱਚੇ ਪਾਲੇ,ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਇੰਨੇ ਬੱਚਆਿਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਹੀ ਸੰਭਾਲੇ ਗਏ।ਉਹ ਮਾਂ ਪਉਿ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚਆਿ ਦਾ ਢੱਿਡ ਪਾਲ ਸਕਦੇ ਨੇ ਕੀ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਟਾਈਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਨਹੀ ਦੇ ਸਕਦੇ?
ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਆਿਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਂਪਆਿ ਨਾਲ ਪਆਿਰ ਹੋਵੇ ਤਾ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੋਨੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਭਾਲ ਕਰਨ…ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਖਵਾਲੀ ਕਰਨ।ਪਰ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੀ ਸੋਚ ਦਾ ਠਹਰਾਉਂਦੇ ਹਨ।ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਬਜੁਰਗ ਭਾਵ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੰਿਦੇ ਹਨ।ਜੇ ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਲੇ ਦੀ ਖਾਤਰ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਆਿ ਕਰ ਦੰਿਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਹ ਿਦੰਿਦੇ ਹਨ ਕ ਿਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬੋਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ।ਪਰ ਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਇੱਕ ਹੱਿਸੇ ਤੇ ਦੋਸਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ।ਗੀਤ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸਫਿਤਾਂ ਤੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਨੇ।ਪਰ ਜੋ ਸਾਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਪਉਿ ਬਾਰੇ ਕਸੇ ਨੂੰ ਖਆਿਲ ਹੀ ਨਹੀ ਹੈ।
ਖੈਰ ਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਵੱਿਚ ਦੋਸਤ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਵੱਿਚੋਂ ਖਾਸ 1,2 ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।ਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਵੱਿਚ ਕਸੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਆਪਣੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣਾ ਕੋਈ ਮਾਡ਼ੀ ਗੱਲ ਨਹੀ ਹੈ।ਦੋਸਤ ਜਰੂਰ ਬਣਾਉ ਪਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਆਿਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਦੀ ਕਦਰ ਵੀ ਜਰੂਰ ਕਰੋ।ਕਉਿਕ ਿਜੰਿਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਲੇ ਦੋਸਤ ਸਾਡੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਹੀ ਹਨ।ਜੇ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਨਾ ਨਭਾ ਸਕੇ ਤਾਂ ਫਰਿ ਤੁਸੀ ਕੋਈ ਸੱਚੇ ਦੋਸਤ ਨਹੀ ਹੋ ਸਕਦੇ।ਤੁਹਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਇੱਕ ਰਸ਼ਿਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
       à¨–ੈਰ ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਕਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ।ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਸੁਮੀਤ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਦੱਿਤਾ,ਪਰ ਮੈ ੧੦ਵੀ ਜਮਾਤ ਵੱਿਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਆਿ ਸੀ।ਮੈਂ ਹੋਸਟਲ ਵੱਿਚ ਰਹਣਿ ਲੱਗ ਗਆਿ ਸੀ।ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਸੇ ਵਸਤੂ ਦੀ ਕਮੀ ਵੱਿਚ ਨਹੀ ਰੱਖਆਿ,ਜੋ ਮੰਗਆਿ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਹੀ ਦੱਿਤਾ।ਪਰ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਉਮਰ ਰਹਾ।ਉਹ ਇੰਨਾ ਕਹੰਿਦਾ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਰੋਣ ਲੱਗ ਗਆਿ। ਜੰਿਨਾਂ ਬੱਚਆਿ ਦੇ ਮਾਂ-ਪਉਿ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵੱਿਚ ਹੀ ਸਾਥ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਜਾਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਹੀ ਵੱਿਛਡ਼ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦੀ ਕਦਰ ਦਾ ਅਹਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ਕੀ ਮੈ ਨੈਸਲੇ ਦੇ ਵੱਿਚ ਟਰੇਨੰਿਗ ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰ ਰਹਾ ਹਾਂ।ਸੋ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੈਠ ਗਆਿ।ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਇਕ ਦੋਸਤ ਆਇਆ,ਮੈਂ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਆਿ,ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਹੀ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਹਾ ਸੀ ਕੀ ਜਵੇਂ ਉਹ ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਰਹਾ ਹੋਵੇ।ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਲਆਿ ਕੀ ਗੱਲ ਵੀਰ ਕਹਿਡ਼ੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵੱਿਚ ਡੁੱਬਆਿ ਪਆਿਂ ਹੈਂ,ਮੈਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਯਾਰ,ਦੋਸਤ ਵੀ ਕਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨੀਂ ਹੁੰਦੇ,ਮੈ ਕਹਾ "ਕ ਿਵੀਰ,ਤੈਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਕੀ ਹੋ ਗਆਿ?’
   à¨®à©ˆà¨¨à©‚à©° ਦੱਸਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਪੱਿਛੇ ਘਰੇ ਵੀ ਲਡ਼ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।ਜੇ ਮੇਰੇ ਕਸੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਲੋਡ਼ ਪੈਣ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਪੈਸੇ ਮੰਗਣੇ ਤਾਂ ਮੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਸੇ ਨਾ ਕਸੇ ਤਰਾਂ ਦੇ ਦੰਿਦਾ ਸੀ ।ਪੈਸੇ ਲੈਣ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਵੀ ਲਡ਼ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।ਪਰ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਪੈਸਆਿਂ ਦੀ ਲੋਡ਼ ਸੀ।ਮੇਰੇ ਕਸੇ ਵੀ ਦੋਸਤ ਨੇ ਸਾਥ ਨਹੀ ਦੱਿਤਾ।ਮੇਰੇ ਪੈਸੇ ਬਹੁਤ ਦੋਸਤਾਂ ਕੋਲ ਫਸੇ ਹੋਏ ਨੇ,ਜੇ ਮੈਂ ਕਸੇ ਤੋਂ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਕਹ ਿਦੰਿਦੇ ਨੇ ਕੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗੇ।ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋ ਪੈਸੇ ਕਵੇ ਲਵਾਂ? ਮੇਰੇ ਹਰ ਕਸੇ ਦੋਸਤ ਕੋਲੋ ਪੈਸੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਰਹੰਿਦੇ ਹਨ।ਸੋ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਉਦਾਸੀ ਨਹੀ ਹੱਟ ਰਹੀ…………..
     à¨œà©‡ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਆਿਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਜ ਉਦਾਸ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋਣਾ।ਜੇ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਨਹੀ ਤਾਂ ਇਹ ਜੰਿਦਗੀ ਵੀ ਅਧੂਰੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹ ਿਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਸੋ ਆਪਣੀ ਜੰਿਦਗੀ ਵੱਿਚ ਦੋਸਤ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਬਣਾਉ,ਪਰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਨਾ ਭੁੱਲੋ।ਤੁਹਾਡੀ ਜੰਿਦਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਮੋਲ ਤੋਹਫਾ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਂ ਪਉਿ ਹੀ ਹਨ।
                       à¨®à¨¾à¨‚ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਣਦਾ ਏ,ਪਉਿ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਤਾਜ,
                                        ਮਾਂ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਐਛਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ,ਪਉਿ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਰਾਜ,
                                        ਮਾਪਆਿਂ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਰਸ਼ਿਤੇ ਬਣਦੇ,ਨਾ ਬਣਦਾ ਏ ਪ੍ਰੀਵਾਰ,
                                       à¨¬à¨¨à¨¿ ਮਾਪਆਿ ਸਭ ਸੁੰਨੀਆ ਰਾਹਾਂ,ਉਨਾਂ ਰਾਹਾ ਚ’ ਨਾ ਰਲਦਾ ਕੋਈ ਨਾਲ,

                                        ਉਹ ਬੱਚੇ ਜੋ ਆਨਾਥ ਨੇ,ਤੁਸੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ ਦੇਖ ਲਵੋ,
                                        ਬਨਿ ਮਾਪਆਿਂ ਜੰਿਦਗੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ,ਤੁਸੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋ ਸੁਣ ਕੇ ਦੇਖ ਲਵੋ,
                                        ਜਦ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਛੱਡ ਜਾਵਨ,ਤਾਂ ਜੰਿਦਗੀ ਬਣ ਜਾਏ ਨਰਾਸ਼,
                                        ਤਦ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ,ਸੰਭਾਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਆਪਣਾ ਆਪ,
                                        ਮਾਂ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਣਦਾ ਏ,ਪਉਿ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਤਾਜ,
                                        ਮਾਂ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਐਛਾਂ ਹੁੰਦੀਆ,ਪਉਿ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਰਾਜ,

                                        ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਜੋ ਐਸੇ ਨੇ,ਆਪਣੇ ਮਾਪਆਿਂ ਤੋਂ ਜੱਿਦ ਪਗਾਉਂਦੇ ਨੇ,
                                        ਮਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਦੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਤੇ,ਤੇ ਆਪਣੀ ਵੁਹਟੀ ਨੂੰ ਮੇਮ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ,
                                       à¨¬à¨œà¨¼à©à¨°à¨— ਹੱਡਾ ਨੂੰ ਨਾ ਦੰਿਦੇ ਸਹਾਰਾ,ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਜਬਾਤਾ ਨੂੰ ਸੱਟ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਨੇ,
                                       à¨¬à¨œà¨¼à©à¨°à¨— ਤਾ ਉਹ ਖੁੱਦ ਵੀ ਹੋਣਗੇ,ਕੀ ਬੁਢਾਪੇ ਤੋਂ ਬੱਚ ਜਾਣਗੇ ਆਪ??
                                       à¨¦à©‹à¨¸à¨¤à©‹à¨‚ ਮਾਂ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਣਦਾ ਏ,ਪਉਿ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਤਾਜ,
                                        ਮਾਂ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਐਛਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ,ਪਉਿ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਰਾਜ

                                       à¨¸à¨¾à¨°à¨¾ ਜੱਗ ਵੀ ਕਰਦਾ ਮਾਂ ਦੀਆ ਸਫਿਤਾਂ,ਸਾਰੇ ਕਹੰਿਦੇ ਮਾਂ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ,
                                       à¨®à¨¾à¨‚ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਿਚ ਰੱਬ ਵੱਸਦਾ ਏ,ਨਾ ਹੋਣਾ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਰੂਪ,
                                     "ਸੁੱਖੂ’ ਨਾਲ ਰਹੇ ਸਦਾ ਮਾਪਆਿਂ ਦੇ,ਨਾ ਕਰੇ ਮਾਡ਼ੀ ਕੋਈ ਕਰਤੂਤ,
                                       à¨µà©±à¨¸ ਜਾਵੇ ਸਭ ਦੇ ਦਲਿ ਵੱਿਚ ਹੀ,ਕਰੇ ਸਦਾ ਹੀ ਦਲਾਂ ਤੇ ਰਾਜ,
                                       à¨®à¨¾à¨‚ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰ ਬਣਦਾ ਏ,ਪਉਿ ਬਨਿ ਨਾ ਕੋਈ ਤਾਜ,
                                       à¨®à¨¾à¨‚ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਐਛਾ ਹੁੰਦੀਆ,ਪਉਿ ਦੇ ਸਰਿ ਤੇ ਰਾਜ।

                                                                                                ਨਾਮ:-ਸੁੱਖਬੰਿਦਰ ਸੰਿਘ ਕੈਂਥ
                                                                                                ਫੋਂਨ ਨੰ:-+91 76968-62717
                                                                                                ਈ-ਮੇਲ:- sukhu_style.1991@ymail.com