ਹਥੀਂ ਸੁਰਗ ਸਜਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ
1
ਰਗੜ ਕੇ ਮੱਥੇ ਸੁੱਖ ਹੀ ਭਾਲੇ, ਇਹ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
ਵੀਟ੍ਹ ਸਮੁੱਚੀ ਜਿੰਦਗੀ ਮਿਲਦਾ, ਇਹ ਸੌਦਾ ਪ੍ਰਚੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
2
ਲਾਲਚ ਖਾਤਿਰ ਵਿਕਿਆ ਬੰਦਾ, ਬੈਠਾ ਅਣਖ ਜ਼ਮੀਰ ਵੇਚ ਕੇ,
ਖਾਏ ਉਬਾਲੇ ਗੈਰਤ ਅੰਦਰ, ਇਸ ਦੇ ਵਿਚ ਉਹ ਖੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
3
ਖਾਧਾ ਇਸ ਨੂੰ ਹੀਣ ਭਾਵਨਾ, ਇਹ ਤਾਂ ਲਿਫ ਕੇ ਹੋਇਆ ਦੋਹਰਾ,
ਅਣਖ ਈਮਾਨ ਦਾ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਲਗਦਾ ਰਤਾ ਜਨੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
4
ਤੱਕ ਕੇ ਹਾਸਾ ਉਪਮਾ ਕਿਧਰੇ, ਇਹ ਤਾਂ ਸੜਦਾ ਬਲਦਾ ਭੁੱਜਦਾ,
ਏਸ ਧੁਆਂਖੇ ਦਿਲ ‘ਚ ਕਿਧਰੇ, ਦਿਸਦਾ ਰਤਾ ਸਕੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
5
ਬੇਹਿੱਸ ਹਿਰਦੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨਿਰੀਆਂ, ਚੰਮ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਪੁਤਲੇ,
ਆਪਣੀ ਖਾਤਿਰ ਹੀ ਤਾਂ ਜੀਣਾ, ਬੰਦੇ ਦੀ ਕੋਈ ਜੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
6
ਦੇ ਕੇ ਸਿਰ ਸਰਦਾਰੀ ਲੈਣੀ, ਜੀਵਦਿਆਂ ਹੀ ਮਰ ਕੇ ਜੀਊਣਾ,
ਇਸ ਤੋਂ ਵਡਾ ਜੀਵਨ ਖਾਤਿਰ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਨਹੀ ਹੈ ।
7
ਖਲਕਤ ਸੇਵਾ ਵਤਨ ਪ੍ਰਸਤੀ, ਕਹਿਣੀ ਕਰਨੀ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ,
ਮੰਜ਼ਲ ਦੇ ਇਸ ਆਸ਼ੇ ਉੱਪਰ, ਹੋਰ ਕੋਈ ਮਜ਼ਮੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
8
ਅਰਸ਼ੀ ਪੀਂਘ ਦੇ ਸੁਹਜਾਂ ਜੇਹਾ, ਪੈਂਦਾ ਹੱਥੀਂ ਸੁਰਗ ਸਜਾਉਣਾ,
ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੋਈ ਥਾਲ ਪਰੋਸੀ, ਫਿਰਦਾ ਅਫਲਾਤੂਨ ਨਹੀੰ ਹੈ ।
ਗਿਆਨ ਸਿੰਘ ਕੋਟਲੀ ਵੈਨਕੂਵਰ
(604 5027151)
