ਗਿਆਨ ਸਿੰਘ ਕੋਟਲੀ [ਵੈਨਕੂਵਰ]
1
ਕਹਿਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਤੇਰੀ ਖਾਤਿਰ, ਭੱਠ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਤਾਉਂਦੇ ਤੱਕੇ ।
ਸਮਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਰਾ ਦੇ ਝੱਖੜ, ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਟਕਰਾਉਂਦੇ ਤੱਕੇ ।
ਖੌਲਦੇ ਸਾਗਰ ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਤੇ, ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਛਾਲੇ ਪਾਉਂਦੇ ਤੱਕੇ ।
ਭੁੱਜਦੀ ਰੇਤ ਚ` ਭੁੰਨ ਕੇ ਤੈਨੂੰ, ਸਿਦਕ ਦੀ ਖੱਲੜੀ ਲਾਹੁੰਦੇ ਤੱਕੇ ।
ਏਦੂੰ ਵਧ ਕੇ ਹੋਰ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ, ਸਾਕਾ ਲੋਈ ਮਹਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਅਰਸ਼ੀ ਦਾਤਾ , ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੁਰਬਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
2
ਹੋਣੀ ਤਾਈਂ ਨਾਚ ਨਚਾਉੁਂਦੀ, ਤੇਰੀ ਸੁਹਲ ਜੁਆਨੀ ਤੱਕੀ ।
ਸਿਦਕ ਤੇਰੇੇ ਦੇ ਕਦਮੀਂ ਅਟਕੀ, ਮੌਤ ਦੀ ਘੋਰ ਰਵਾਨੀ ਤੱਕੀ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮਨਸੂਰਾਂ ਬੁੱਲੀਂ, ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਤੱਕੀ ।
ਤੈਥੋਂ ਸਬਕ ਸ਼ਹਾਦਤ ਮੰਗਦੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਤੱਕੀ ।
ਅਣਖੀ ਜ਼ਜ਼ਬੇ ਟੁੰਬਣ ਵਾਲਾ, ਤੇਰੇ ਜੇਹਾ ਬਲੀਦਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਦੀਨ ਦੁਖੀ ਲਈ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੁਰਬਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
3
ਸਹੁੰ ਰੱਬ ਦੀ ਤੂੰ ਖਿੜਦਾ ਦਿਸਿਓਂ, ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਖਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਮੱਚਦੇ ਹੋਏ ਅੰਗਿਆਰਾਂ ਉੱਤੇ, ਕਹਿਰ ਦੇ ਭਖਦੇ ਵਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਜ਼ੁਲਮ ਦੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਉੱਤੇ, ਭੂਤਰੇ ਮਸਤ ਹੰਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ।
`ਚੰਦੂ` ਜਹੇ ਬਦਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ, `ਮੀਰ` ਦੇ ਕੌਲ ਕਰਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਤੇਰੇ ਜੇਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਨੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹੱਸ ਕੇ ਦਾਤਾ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੁਰਬਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
4
ਤੇਰੇ ਜਾਮ ਸ਼ਹਾਦਤ ਵਿਚੋਂ, ਉੱਠਦੇ ਗੂੰਜ ਜੈਕਾਰੇ ਤੱਕੇ ।
ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਕੌਮ ਦੇ ਸੀਨੇ, ਮੱਘਦੇ ਜੋਸ਼ ਅੰਗਾਰੇ ਤੱਕੇ ।
ਆਪਾਵਾਰੀ ਝੂਮਦੀ ਤੱਕੀ, ਅਣਖੀਂ ਤੇਜ਼ ਸ਼ਰਾਰੇ ਤੱਕੇ ।
ਜੋਸ਼ ਜੁਆਲਾ ਲੈ ਲੈ ਭੱਜਦੇ, ਪੌਣਾਂ ਦੇ ਹਰਕਾਰੇ ਤੱਕੇ ।
ਤੇਰੀ ਸ਼ਾਂਤ ਸ਼ਹਾਦਤ ਜੇਹਾ, ਮਾਰੂ ਕਿਸੇ ਤੂਫਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਦੀਨ ਤੋਂ ਦਾਤਾ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੁਰਬਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
5
ਤੱਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਸਿਦਕੀ ਤੇਰੇ, ਬੇਖੌਫ ਖੇਡਦੇ ਜਾਨਾਂ ਉੇੱਤੇ ।
ਮੌਤ ਨੂੰ ਨਾਚ ਨਚਾਉਂਦੇ ਤੱਕੇ, ਖੰਡਿਆਂ ਤੇ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਵਾਂਗ ਪਤੰਗਿਆਂ ਦੇਖੇ ਮਚਦੇ, ਜ਼ੁਲਮ ਦਿਆਂ ਤੂਫਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਆਰੇ ਰੰਬੀਆਂ ਚਲਦੇ ਤੱਕੇ, ਸਿਦਕੀ ਆਨਾਂ ਸ਼ਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ।
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਇਤਹਿਾਸ ਦਾ ਵਰਕਾ, ਏਨਾ ਲਹੂ ਲੁਹਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ।
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਅਰਸ਼ੀ ਦਾਤਾ , ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੁਰਬਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ।
[001-604 5027151]